Het is toch om dol van te worden. Uitgerust met coördinaten, kaarten  en het vertrouwen dat het nu allemaal goed zou komen, ging ik op pad. Ik heb opnieuw een groot deel van het Emsland gezien, best wel mooi. Op een zeker moment werd ik van de grote weg geleid, zandweggetjes met veel waterplassen. Daar zou ergens een hunebed liggen. Nee  dus. Dit was vlakbij Vrees. Mooie rit, opnieuw geen hunebedden.